Faalt de Koran, als ISIS faalt en verliest?

                                                                   

   

In een lange recente brief roept ISIS moslims waar ter wereld ook op om actief te worden en aanslagen te plegen in de landen die de coalitie tegen ISIS vormen.

In de brief wordt gesnoefd hoe ISIS de macht wil grijpen in de wereld en dat doet met op de vijand buitgemaakte wapens. Aan de hand van een aantal korancitaten laat ISIS zien hoe ze uitvoering geven aan de opdracht van Allah en hoe die hun gewelddadigheid rechtvaardigt. Essentieel daarbij is de door Allah in de Koran gedane belofte dat hij ter plekke een handje zal helpen als islamitische strijders tegen een overmacht staan. De brief eindigt in een smeekbede van de naar hun overtuiging recht in de leer zijnde strijders van ISIS dat Allah zijn beloften zal waarmaken.

De Koran is op te vatten als een handleiding voor strijd. De verzen verzekeren gedode strijders van een eeuwig paradijselijk leven en geven de overlevenden recht op rijke buit. De verzen geven ook richtlijnen voor de politieke Islam. De onverdunde Koran is het handboek van ISIS die als strijdmacht er in korte tijd in slaagde om grote delen van Syrië en Irak te veroveren. Ze zien dat als bewijs dat Allah aan hun zijde is en rekenen op zijn voortgezette steun.

ISIS is er in korte tijd in geslaagd om de wereld te laten gruwen van de militante en militaire Islam. Onthoofdingsvideo’s, het massaal doden van ketters en ongelovigen, het tot slaaf maken van gevangenen en het uitleven van een schrikbewind in de veroverde gebieden, heeft wereldwijde afschuw opgeroepen en geleid tot de internationale overtuiging dat ISIS vernietigd dient te worden.

Is ISIS een van de laatste oplevingen van de militante Islam? Die vraag kan niet met zekerheid worden beantwoord. Het laat zich echter aanzien dat de wereldwijde afschuw zijn effect zal hebben op moslims en moslimgeleerden. Nu al buitelen ze over elkaar met de haastige bewering dat ISIS niet islamitisch is. Dat is de verkeerde boodschap. ISIS is 100% islamitisch en baseert zich op de Koran en de daden van Mohammed. De boodschap van de ontkenners zou dan ook beter kunnen luiden: dat ze deze opvatting van de Islam als niet meer van deze tijd zien. ISIS maakt in zijn brief korte metten met de opvatting dat ISIS niet islamitisch zou zijn en wijst de ontkenners terecht.

ISIS gaat de strijd verliezen, dat staat nu al vast. In religieuze zin betekent dit dat Allah zijn in de Koran gedane beloften niet waar kan maken en niet langer almachtig zijn strijders kan laten winnen tegen een overmacht. Wat dat betekent voor de moslims die geloofsgetrouw op die steun rekenen is moeilijk te bepalen. Was het de verkeerde oorlog, zijn de beloften uit de Koran loze beloften, is een veroveringsoorlog geen effectief middel meer, moet de islam zijn strijd om de wereld voor Allah te veroveren opgeven? Het zijn niet alleen vragen voor strijdbare moslims, maar voor iedere moslim in de wereld.

Mijn opvatting is dat de Koran wel moet falen. De tekst is tot stand gekomen in een periode van de geschiedenis waarin nog geen internationale coalities als tegenstander opstonden die konden beschikken over een snelle interventiemacht met doeltreffende wapens. De militaire islam is een anachronisme geworden, net zo als de hardvochtige en wraakzuchtige stammengod van de joden een anachronisme is geworden. Allah kan zijn beloften niet langer waar maken en de inhoud van het geloof in hem zal daarmee moeten veranderen.

Dat betekent nog niet dat de Islam zijn missie om de wereld voor Allah te veroveren zal opgeven. Ik heb al eerder gewezen op een aanpak die ik ‘verbaal jihadisme’ heb genoemd. Het is een geweldloze vorm van strijden waarmee moslims onder dekking van autochtone politieke correctheid niet alleen een plaats in niet-islamitische landen proberen te veroveren, maar die plaats ook proberen uit te breiden door zo veel mogelijk mensen te betrekken bij hun strijd tegen het kapitalisme en verfoeide zionisme dat de wereld financieel manipuleert. Dat is de strijd waar de Westerse wereld de komende decennia voor staat. Ook die strijd zal worden gewonnen. De wereld kent geen genade voor een religie die haar belaagt.

De laatste kans voor de Islam is een onderdeel te worden van de Westerse godsdienstvrede waarin gelovigen andersgelovigen respecteren en in hun waarde laten. Dat is mogelijk zodra de Islam de opdracht om de wereld voor Allah te veroveren als een anachronisme gaat zien en zijn beleden voorkeur voor vredelievendheid in praktijk gaat brengen.

Islam en de verleiding van het totalitaire denken

                                                                      

Volgens de laatste islamitische mode is onthoofden meer in zwang geraakt

Een Iraniër, op bezoek in Nederland, vertelde me ooit dat Iran het enige islamitische land is waar geen moslims wonen. Het is een grap die in Iran de ronde doet.

 Het huidige Iran is een creatie van Khomeiny en vertoont veel trekken van de ideale staat, zoals Plato die in een boek beschreven heeft. De ideale staat van Plato bestond in feite uit een totalitair regime waarin het individu is teruggebracht tot een radertje van een collectief systeem. Om individuen in zo’n systeem opgesloten te houden is er een zekere vorm van dwang nodig en worden overtredingen van de ideologische regels door sancties getroffen.

De bevolking van Iran doet publiekelijk braaf mee, maar achter de voordeur van het eigen huis bestaat een ander Iran. Het is een hypocriete samenleving geworden die door ideologische dwang bij elkaar wordt gehouden.

De imperfecties van democratie en liberalisme vormen uitdagingen die met name door mensen die neigen tot totalitarisme beantwoord wordt met de oplossing om de vrijheid van het individu te beperken. Communisme en fascisme waren Westerse oplossingen, elders in de wereld is dat de Islam. Maar alle pogingen om van een imperfecte wereld een perfecte te maken zijn gedoemd te mislukken. Ze stranden op de weerbarstigheid en imperfectie van de mens die nooit in staat is zijn natuurlijke behoeften op te geven voor een fanatiek nagejaagd doel dat hem van zijn vrijheid berooft.

De wereldgeschiedenis overziend is de Islam al eeuwenlang de bron voor initiatieven om de wereld te verbeteren met totalitaire concepten. In die zin moet de Islam worden beschouwd als een politiek systeem dat zijn kracht ontleend aan een god die daar de inspiratie voor levert. Dat is wel wat anders dan Marx, Lenin, Hitler of Mussolini, aardse wezens waarvan je de ideeën kunt weerleggen. Om in opstand te komen tegen een god en de door hem geheiligde profeet is nagenoeg onmogelijk zo lang je nog hoop hebt op een plaatsje in de hemel.

Ieder totalitair systeem heeft meerdere gezichten. Het gezicht van een paradijselijk einddoel is aantrekkelijk, uitnodigend en veelbelovend. De maatregelen die nodig zijn om op weg te blijven naar dat einddoel hebben echter een afschrikwekkend gezicht omdat voor dat einddoel alles geofferd mag worden wat het in de weg staat. De fase voorafgaand aan het bereiken van het einddoel kent een ethiek van het doel heiligt de middelen. Alles is toegestaan en gerechtvaardigd door ideologie. Politieke correctheid is het derde gezicht. Op alles bestaat een antwoord in de vorm van een door de ideologie voorgeschreven waarheidsopvatting. Het vierde gezicht van een totalitair systeem wordt gevormd door de interne strubbelingen. Vooral het ongenoegen over misbruik van posities en de daarbij behorende corruptie tasten het geloof aan en worden door fanatici beantwoord met geweld en schoonmaakacties. In islamitische kringen gaat het grapje dat Kalief het meest ongezonde beroep ter wereld is. Er werden er nogal wat vermoord en gevangen gezet. Als regel is de toekomst van een totalitair systeem geen andere dan een misdadig regime dat haar macht voor eigen gewin exploiteert en door privileges ontsnapt aan het leven dat anderen moeten leiden als opoffering op weg naar het einddoel.

Het is nog een wereldwijd taboe om Islam te identificeren als een totalitaire ideologie. De tekenen zijn echter onmiskenbaar. Het Westen is de ideologische vijand van de ideologische Islam. De Islam indoctrineert haar gelovigen met vijandbeelden, complottheorieën en een idealistische opvatting van de Islam zelf. De Islam vervolgt niet alleen interne dissidenten, maar is ook actief in het vervolgen van externe critici. Islam verzet zich wereldwijd tegen de vrijheid van meningsuiting. Het OIC is daarvan een voorbeeld op wereldniveau, Tariq Ramadan verwoordt het bijvoorbeeld in Europa en in Nederland vindt bijvoorbeeld UvA-hoogleraar en theedrink-adviseuse Halleh Ghorashi dat de vrijheid van meningsuiting wel wat beperkter mag zijn. Als gevolg van intimidatie en de dwang van politieke correctheid is zelfcensuur in Nederland niet ongebruikelijk.

In het Westen geniet de Islam als religie de nodige bescherming. Kritiek wordt al snel bestempeld als belediging van godsdienst, als racisme en discriminatie of als de uiting van onderbuikgevoelens. Merkwaardig is dat ‘links’ als kampioen van de strijd tegen totalitaire ideologieën het politiek correcte denken voedt en daarmee de Islam alle ruimte geeft. Een van de mogelijke verklaringen voor dat fenomeen is dat actieve moslims steun zoeken bij links dat met de nodige graduele verschillen in de kern ook, zoals de Islam, anti-kapitalistisch en anti-liberaal is.

Ik waarschuw ze alvast maar. Khomeiny sloot in Iran ook een verbond met links om de revolutie tegen de Sjah te ontketenen. Toen hij eenmaal de macht had liet hij communisten en socialisten ophangen of opsluiten. De ‘nuttige idioten’ pasten niet meer in zijn plan. Een goed voorbeeld van een ethiek waarin het doel de middelen heiligt.

Betekent Islam: vrede?

                                                                           

Islam betekent zowel ‘overgave’ als ‘vrede’. Let wel het betekent niet: ‘vredig’. De ‘vrede’ van de Islam is dubbelzinnig. Vrede door overgave is ook in religieuze en spirituele kringen wel bekend, het is de vrede van het ego-loos zijn dat door veel meditatie zou kunnen worden bereikt. Dat is niet de dezelfde vrede van de Islam. Overgave aan wat Allah van je verlangt is voor een moslim de weg naar vrede. Wie de Koran en hadith’s er op na slaat treft daarin geen vredige Islam aan. De opdracht voor moslims is te strijden totdat de wereld van Allah is.  Die strijd sluit geweld niet uit. Mohammed ging zijn medestrijders daarin voor bij de eerste veroveringen. Op de vlag van Saoedi-Arabië staat de bekende tekst: ‘Er is één god en Mohammed is zijn Profeet’. Daaronder staat een kromzwaard afgebeeld als symbool voor de opdracht om te strijden. De Islam kent zijn ‘bloody borders’ (Samuel Huntington), terreurgroepen en interne oorlogen. Uit het beeld dat de media ons dagelijks voorschotelen rijst geen beeld van een vreedzame religie op.

Ondanks het beeld uit de media roepen wereldleiders als Obama en Cameron om het hardst dat Islam vrede is en hetzelfde valt op te tekenen uit de mond van veel moslims. Het levert een paradox op. Het verkondigde beeld is in strijd met het waarneembare bestaande beeld. Voor zover moslims verkondigen dat Islam ‘vrede’ betekent ga ik er van uit dat ze het eindbeeld van de Islam voor ogen hebben:  er is ‘vrede’ zodra de wereld van Allah is.  De vrede van de overgave. Echt vredig is dat ook weer niet. Dissidente denkers in islamitische landen hebben het zwaar. Ze komen in de gevangenis of komen om bij een moordaanslag. Dat gebeurt ook als je je niet aan de regels houdt. Een kleine groep jongeren kwam in Iran in de gevangenis omdat ze een vrolijke song op You Tube hadden geplaatst.

Waarom roepen bekende wereldleiders dan dat de Islam ‘vrede’ betekent? De enige aanvaardbare reden die ik heb kunnen vinden is dat het tactiek is, een verbale tactiek. Ze bevestigen wat zegslieden van de Islam bij herhaling verkondigen. De boodschap is dan: dat willen we best aannemen, maar laat het maar zien! Obama en Cameron dwingen als het ware de Islam om zich aan zijn woord te houden.

Ik neig er toe die tactiek als riskant te zien. Die tactiek richt zich op de kern van de Islam die het bekeren van de wereld, zo nodig kwaadschiks, als doel heeft en andere religies als ketterij of barbarij ziet. Een religie die strijden beloont met buit, martelaarschap of heldendom. Obama en Cameron steunen echter ook moslims die er een andere –vredige-opvatting van hun religie op na houden. Niemand weet hoe groot die groep eigenlijk is. Ze heeft geen echte woordvoerders en leidt een min of meer ondergronds bestaan. Als dissidenten worden ze vervolgd in islamitische landen.

Voor de opvatting dat de Islam ‘vrede’ is, valt weinig grond aan te voeren. De eerste christenen werden door de Romeinen overal vervolgd, gekruisigd of aan de leeuwen gevoerd. Hun lijdzaam verzet heeft succes gehad.  De eerste moslims begonnen als een roversbende die weinig genade kende voor haar vijanden. Dat wordt nog steeds goed gepraat. Wie een biografie van Mohammed leest, treft vaak een heilige aan. Toch valt niet uit te sluiten dat de Islam ooit de weg naar vrede vindt, zoals Europa ooit de weg naar godsdienstvrede vond. De vraag is hoe we die ontwikkeling kunnen steunen. 

Vooralsnog staat het afgrijzen in de wereld over de gewelddadigheid van en binnen de Islam in schril contrast met de mantra van de wereldleiders dat Islam vrede is.

Het zou kunnen zijn dat de combinatie van afgrijzen en kritiek in de wereld samen met de verzekeringen van de wereldleiders een werkzame combinatie is. Co-existentie van religies is mogelijk, externe druk kan daarbij helpen. Zo lang echter de vlag van Saoedi-Arabië onveranderd blijft wapperen en dat land naast olie vooral dubbelhartig een fundamentalistische Islam exporteert, lijkt de vredige Islam nog ver weg.

Aanvulling: Omstreeks 20 september is door ISIS een verklaring uitgebracht waarin moslims over de hele wereld worden uitgenodigd om een totale oorlog te beginnen tegen de landen die een coalitie hebben gevormd om ISIS te bestrijden. In deze verklaring wordt ook Obama vanwege zijn herhaalde uitspraken dat Islam vrede is, geridiculiseerd: "And to the extent that Obama, the mule of the jews, suddenly became a sheikh, mufti (Islamic scholar that issues verdicts), and an Islamic preacher, warning the people and preaching in defense of Islam, claiming that the Islamic State has nothing to do with Islam".

De sluipende verbale jihad

                                                          

Tariq Ramadan

De sluipende verbale jihad

De Koran draagt moslims met een stelsel van beloningen en bedreigingen op om: ‘te strijden totdat de wereld van Allah is’.  De wereld wordt bijna dagelijks geconfronteerd met de gewelddadigheid van de fundamentalistische islam. Terwijl we daar met schrik en afgrijzen kennis van nemen, is een andere vorm van jihad, de verbale jihad, onder onze ogen actief om opinies te beïnvloeden om zodoende de islam te beschermen en te verspreiden.

Actieve moslims gebruiken vooral internet als medium voor hun ‘verbale jihad’. Ze zijn bijna overal, waar discussie mogelijk is, actief. Ik trof ze aan op Facebookpagina's (zoals hier: Politiek en Samenleving), op twitter, maar ook in de reactiekolommen van bijvoorbeeld de Volkskrant en GeenStijl.   Behalve om het downplayen en spinnen van slecht nieuws over de islam, gaat het vooral om het verspreiden van extreem linkse opvattingen, waarbij de Westerse samenleving wordt gezien als een kapitalistische samenzwering die van haar inwoners slaven maakt. Oorlogen worden veroorzaakt door wapenhandelaren die beide zijden bevoorraden. Alles wat Europa of Amerika onderneemt, wordt verdacht gemaakt, vooral aan de hand van complottheorieën.

Activisten maken gebruik van de vrijheid van meningsuiting als hun goed recht, maar er wordt vaak vals gespeeld. Er wordt vaak gebruik gemaakt van Nederlands aandoende nicknames. Als je op Facebook doorklikt op zo’n naam tref je als regel een voor dat doel aangemaakte Facebookpagina aan waar verder geen activiteit te zien is. Sommigen opereren onder verschillende nicknames om zichzelf de bal te kunnen toespelen. Door de Nederlands aandoende nicknames wordt de indruk gewekt dat de mening afkomstig is van doorsnee Nederlanders en daarmee wordt de bestaande realiteit vervalst.

De politieke visie die uit de reacties en bijdragen blijkt is geheel in overeenstemming met de visie op de Westerse samenleving zoals die bijvoorbeeld door Tariq Ramadan in diens boek: “Westerse moslims en de toekomst van de islam”, wordt beschreven. Zo schrijft hij bijvoorbeeld (pagina 255): “Welnu, het neoliberale kapitalistische systeem dat zich aan de wereld heeft opgedrongen, staat voor een universum waartegen moslims zich moeten verzetten (…)”. 

Ramadam  kan worden gezien als een van de meest gehaaide verbale jihadisten. De Francaise  Caroline Fourest heeft er bijna een levenswerk van gemaakt om zijn verbale methoden te analyseren en heeft daar het boek: “Frère Tariq : Discours, stratégie et méthode de Tariq Ramadan (French)Paperback – January 1, 2004”, over gepubliceerd.

Veel actieve verbale jihadisten geven blijk van een behoorlijke training in retoriek en staan inhoudelijk hun mannetje. Aan de hand van citaten uit de Bijbel leggen ze uit dat niet Jezus, maar Mohammed de verwachte profeet was. Facebook is ook een van de media waar wervingsactiviteiten plaats vinden.

Internet en de sociale media zijn niet de enige plaats waar verbale jihad steeds vaker valt aan te treffen. Het valt ook waar te nemen op de opiniepagina’s van kranten en op radio en televisie waar bekende en actieve moslims, ik noem geen namen, voorstellingen van zaken presenteren die eenzijdig zijn en agressief ten opzichte van de Nederlandse samenleving. Op hoeiboei is daar een recent voorbeeld van te vinden: Probleem voor alle mannen in Nederland. Jamila Aanzi probeerde in een radioprogramma het aanstotend gevend gedrag van moslimjongeren ten opzichte van vrouwen een algemeen verschijnsel te maken van mannen ten opzichte van vrouwen. ‘Downplayen’ is het werkwoord dat hierbij past en het is een voorbeeld uit velen.

Ook wetenschappers zijn gewild of ongewild actief als verbaal jihadist.  Halleh Ghorashi, thans hoogleraar bij de UVA, is uit die groep de meest invloedrijke. Zij predikt een tegemoetkomende houding ten opzichte van moslimmigranten die, volgens haar, daardoor meer open zullen staan voor de Nederlandse cultuur. Hoewel zij al jaren actief is met dit pleidooi dat door menig beleidmaker omarmd wordt, is er van enig resultaat nooit iets gebleken. Ze kan gezien worden als de grote inspirator van het theedrinken met moslims en heeft heel wat politici daartoe weten over te halen. In de aanvaardingsrede  waarmee zij het bijzonder hoogleraarschap van de VU aanvaardde legt ze uit dat de gebrekkig verlopende integratie van moslimmigranten geheel en al aan het overheidsbeleid te wijten is. Geen woord besteed ze aan de weerstand tegen integratie vanuit de islam, een weerstand waarvan Tariq Ramadan de woorden aan moslimse voorlieden en imams heeft verschaft.

Verbale jihad zie ik als een bedreiging van de vrije en open discussie in Nederland.  Met instemming van al degenen die voor politieke correctheid pleiten en daaronder bevinden zich heel wat bekende moslims, wordt kritiek op de islam en op gedrag van moslims, genegeerd, gebagatelliseerd of gedemoniseerd. In het politieke klimaat dat is geschapen heeft menigeen angst om in dat verband van racisme, discriminatie of islamofobie te worden beschuldigd. Dat geeft verbale jihadisten vrij spel en een ruim schootsveld.