Een goede
moslim is een jihadist en een beetje salafist, volgens burgemeester Aboutaleb
die er van getuigde dat een goed moslim zijn hem helpt bij zijn werk als
burgemeester van Rotterdam. In de Volkskrant raakten sommige experts daar zo
opgetogen van dat ze zijn getuigenis ‘geniaal’ noemden.
Het is een
getuigenis in de trant van: ‘Islam is de oplossing’. Het is de boodschap die in
veel moskeeën aan de gelovigen wordt voorgehouden. Het is een recept voor het
vinden van de goede weg in je leven als je van het pad bent geraakt. Het valt
ook nogal eens te lezen op protestborden die islam-activisten meezeulen, vaak
samen met protestborden die verkondigen dat de islam de wereld zal gaan
domineren. ‘Islam is de oplossing’, is een uiting van utopisch denken. Geen
utopie is echter ooit sterker geweest dan de mens die er altijd weer in slaagde
om er een zootje van te maken. Dat Aboutaleb utopisch denkt is bepaald geen
bewijs voor genialiteit.
Aboutaleb
legt de jihad uit als de ‘grote jihad’ die anders dan de ‘kleine jihad’ op
geestelijke inkeer is gericht onder andere door de navolging van Mohammed. Dat
laatste is echter wel wat anders dan waartoe een van de belangrijkste boeken
van het christendom oproept. De ‘imitatione Christi’ (De navolging van
Christus) van Thomas a Kempis uit de vijftiende eeuw beoogde onder invloed van
de Moderne Devotie een vernieuwing van het geestelijk leven. De namen van de
vier delen geven goed aan waar het om ging.
-Vermaningen
dienstig tot het geestelijk leven
-Opwekking
tot het inwendig leven
-Over de
inwendige troost
-Over het
allerheiligste Sacrament des Altaars.
Dat is wel
andere koek dan wat met de Navolging van Mohammed wordt beoogd. Een goede
moslim is goed omdat hij getrouw alle voorschriften naleeft. Uit de Koran komt
Mohammed niet als zo’n prettige man tevoorschijn. Als er kritiek op hem is komt
er altijd wel weer een vers van Allah dat hem in het gelijk stelt, te hulp. De
door hem ondernomen roofpartijen, de moord op degenen die hem niet steunden en
de moord op een joodse stam zijn in zijn hagiografie beschreven als onvermijdelijke
en noodzakelijke maatregelen. In de moslimse hagiografie van Mohammed wordt
zijn dagelijks leven minutieus beschreven. Zo weten we precies welke kleding
hij droeg, hoe hij zijn kont afveegde, zijn tanden poetste en zijn baard
bijhield. De navolging van zijn gewoonten wordt aangeprezen. Degenen die daar
het verst in gaan moeten wel een dwangneurose ontwikkelen naast de narcistische
persoonlijkheid die de door superioriteitswaan van moslims met zich mee brengt.
Het zijn elementen uit een cultuur die ‘verwarde’ mensen voortbrengt.
Aboutaleb
was een heldere man die, nu hij ouder wordt, naar een soort van islam reikt die
zich in de piëtistische beleving laat vergelijken met andere utopische opwekkingsbewegingen. Het laat zien hoe hij naar de wereld kijkt. Het is een
narcistische blik, want welk normaal mens loopt er mee te koop hoe hij zijn
religie beleeft, laat staan als je burgemeester bent. Bij een normale
geestelijke ontwikkeling zou je van een burgemeester een enthousiast verhaal
over de grondwet, democratie en de mensenrechten kunnen horen. Maar als Aboutaleb
zijn ziel op tafel legt, komt er in feite niets anders uit dan: islam is de
oplossing. Het is een niet geleerde les en terugvallen op oude overtuigingen.
De
geschiedenis tot op vandaag levert geen enkel bewijs op dat religies betere
mensen voortbrengen. Het katholieke Zuid-Amerika zal genoeg goede mensen
kennen, maar is geen toonbeeld van de ‘Imitatio Christi’. Moslimlanden zijn ook
al bepaald geen voorbeelden van hoe religie de bevolking tot beschaving brengt.
Het zijn de westelijke landen waar het beter lukt en karakter en aanleg van de
bevolking zouden daar wel eens wat meer mee te maken kunnen hebben dan religie.
Aboutaleb bewijst zichzelf (en de PvdA) als
burgemeester door de openbaring van zijn zielenroerselen een slechte dienst.
Als rolmodel voor moslims gebruikt hij met termen als jihad en salafisme de
verkeerde woorden. Voor de niet-moslims geldt dat op een andere manier eveneens.
Het vertrouwen in zijn burgemeesterschap zal er niet door toenemen. Menig imam
zal in de vrijdagse preek handenwrijvend roepen dat Aboutaleb een salafist is
en dat je het daarmee tot burgemeester kunt schoppen.
Het zou
kunnen zijn dat Aboutaleb, de stad en de moslims daarin ziende, geen andere
oplossing ziet dan religieuze opwekking en een soort ‘Moderne Devotie als
middelen om moslims aan de goede kant van de streep te houden. Dat kan ook een
doos van Pandorra worden. De 'Moderne Devotie' heeft in Europa bijgedragen aan de
reformatie en de godsdienstoorlogen die er op volgenden.
Religie is
nooit een oplossing voor wat dan ook geweest. Een goede burgemeester hoort dat
te weten. Iemand hoort zichzelf niet met zijn godsdienst ten voorbeeld te
stellen. Een goede burgemeester hoort dat te weten. Aboutaleb is niet langer
een goede burgemeester en als het goed is weet hij dat zelf ook al kan narcisme
een grote hinderpaal zijn voor zelfkennis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten