‘Discriminatie’ en ‘racisme’ zijn de toverwoorden van in
Nederland wonende allochtonen. Te pas en nog veel vaker te onpas, worden ze
gebruikt om (vermeend) slachtofferschap aan te duiden en de autochtone
bevolking in staat van beschuldiging te stellen. Niet zelden worden de termen
ook gebruikt om het geweten te sussen bij allerlei soorten van fraude. Als ‘slachtoffer’
mag je wel wat terugpakken als je ‘gediscrimineerd’ wordt.
Discriminatie, laat staan racisme, is veel minder omvangrijk
dan wel eens wordt beweerd en aangenomen. Discriminatie in de betekenis zoals
veel allochtonen die gebruiken, bestond ook al toen er nog nauwelijks allochtonen in Nederland verbleven. Als je uit
een bepaalde buurt of dorp kwam, van een bepaalde familie was, een bepaalde
religie had, je uiterlijk (vooral als vrouw) niet meehad, je slordig kleedde en
er onverzorgd uitzag, kwam je onderaan op het lijstje van sollicitanten. Is het
discriminatie als bepaalde voor- of afkeuren, eerdere ervaringen met een
bepaald type sollicitant, risicoafwegingen en sfeerbewaking een bewuste of
onbewuste rol spelen? Of is het gewoon alledaags gezond verstand dat wordt
gebruikt om de beste keuze te maken.
Is het discriminatie als altijd dezelfde jongens of meisjes
als laatste worden gekozen bij het samenstellen van een elftal of team? Als
regel gaat het gewoon om de kwaliteit van een speler en dat kan hard zijn voor
iemand die minder kwaliteiten heeft.
Discrimineert een werkgever die na eerdere vervelende
ervaringen geen Marokkanen meer aanneemt? Strikt juridisch wellicht wel, maar
in de praktijk van alledag doet hij niet anders dan risico’s uitsluiten en als
ondernemer doet hij dat dagelijks en op tal van terreinen.
Voor allochtonen is het van belang om te begrijpen wanneer
de ervaring van gediscrimineerd worden of gediscrimineerd voelen zich voordoet.
Als je niet echt geïntegreerd bent (wanneer ben je geïntegreerd?), kom je niet
boven aan de lijst. Vanuit de ervaring dat de meeste allochtonen niet echt geïntegreerd
zijn, zal een werkgever of sollicitatieteam dat soms bijna automatisch doen.
Let wel: de ervaringen zijn slecht. Dat gaat niet alleen over de beheersing van
de Nederlandse taal. Het gaat ook om de andere cultuur. Je hebt niet dezelfde
informatie, begrijpt sommige grapjes niet, je voelt je snel achtergesteld, je
komt met eisen (een bidplek bijvoorbeeld) wat je collega’s overdreven vinden,
of je wilt je hoofddoek blijven dragen terwijl je collega’s dat niet geweldig vinden.
Veel allochtonen hebben een als discriminatie ervaren bejegening
in feite te danken aan de hardnekkigheid waarmee men aan eigen cultuur en taal
vasthoudt. Dat recht wordt ze niet ontzegd, maar kan geen onderbouwing zijn
voor de eis om op dezelfde manier te worden behandeld als een Nederlander. Het
woord ‘allochtoon’, in feite een statistische term, zal niet verdwijnen uit het
Nederlands spraakgebruik. De statische
term heeft zich ontwikkeld tot een aanduiding van iemand die hier geboren kan
zijn en een Nederlands paspoort heeft, maar niet geïntegreerd is.
Een goed geïntegreerde Marokkaan of Turk heeft vaak nog
steeds zijn naam en afkomst tegen. Ondanks een wellicht prima C.V. kan een
stereotype beoordeling een rol spelen. Wie echter goed geïntegreerd is heeft
een breed netwerk dat voor een deel uit autochtonen bestaat en dat hem hulp kan
bieden. Wie echt geïntegreerd is zal minder problemen op de arbeidsmarkt
ervaren en heeft een grote kans zijn baan langer te behouden dan slecht
geïntegreerden die maar al te vaak het eerste jaarcontract niet verlengd zien.
Ook ‘schijn-integratie’ is een probleem.
In zijn column ‘De geboren zondebok’ brengt Özcan Akyol (NRC
21032015) het niet-geïntegreerd zijn scherp onder woorden. Over de
goedopgeleide Yasmina Haifi, die haar baan op het ministerie van Justitie en
Veiligheid verloor vanwege haar tweet waarin ze stelde dat IS niets met de
islam heeft te maken, maar een Zionistisch complot is dat door joden werd
bedacht om de islam in diskrediet te brengen, schreef Aykol dat ze op dat
moment haar masker verloor. Voor even verscheen achter de politiek correcte
opstelling, waarmee ze zich door het leven bewoog, haar echte gezicht dat ze
normaal thuis zou laten. Yasmina Haifi is daarmee een voorbeeld van
schijn-integratie. Ze wil niet dat haar etnische omgeving als kaaskop
veroordeelt, ze heeft haar identiteit behouden en ging met een masker op naar
haar werk. Het toont aan hoe moeilijk integreren is als je directe omgeving, je
thuisland en je religie dat eigenlijk niet van je accepteert.
Voor niet-integreren betaal je een prijs in de samenleving en
voor integreren in die samenleving betaal je een prijs bij je traditionele
achterban. Wat je ook kiest één van de twee zal je daar voor laten betalen. Je
wordt door de kat of door de hond gebeten en als je dat discriminatie noemt
draai je oorzaak en gevolg om. Integreren is kiezen. Kiezen voor jezelf levert
je binnen de Nederlandse cultuur de meeste kansen op.
(in een artikel in het Parool verwoordde Renzo Verwer eveneens de gedachte dat moslims niet het alleenrecht op discriminatie kunnen claimen, link: artikel )
(in een artikel in het Parool verwoordde Renzo Verwer eveneens de gedachte dat moslims niet het alleenrecht op discriminatie kunnen claimen, link: artikel )
Ik heb al lang gedacht: wortel van het kwaad is de islamitische opvoeding. Dat verhinderd moslims om iets van hun leven maken in Europa. Als je het kind van klein af afbreekt, individualiteit verkracht, je als moslim groep vrijwillig isoleert krijg je verknipte, schizofrene volwassenen.Hoe kan je leven in een matschapij die ingericht is op een manier je zo kwetst? Kwaliteit van leven is ver van mijn bed show bij moslims.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenTerezia, van je dubbele post heb ik er één verwijderd.
BeantwoordenVerwijderenVandaag laat de VK in een opinie-artikel zien hoe slecht de integratie bij Eritreërs verloopt. Dat model kan rechtstreeks worden toegepast op andere etnische groepen waar dat in meer of mindere mate hetzelfde verloopt. Ik heb er al eens een ander blog aan gewijd waarin ik ouders ervan beschuldig meer van hun thuisland dan van de toekomst van hun kinderen te houden.
Zie: http://louterspunt.blogspot.nl/2015/01/de-meeste-moslimse-ouders-houden-te.html